ماده ۲۸۹
قانون مدنی
ابراء عبارت از این است که داین از حق خود به اختیار صرف‌نظر نماید.
تفسیر ماده 289 قانون مدنی:
1- ابراء (صرف‌نظر کردن از حق دینی به اختیار) ایقاع می‌باشد که در آن تنها اراده‌ی بستانکار می‌تواند دین را ساقط نماید. شایان ذکر است که ایقاع، عمل حقوقی یک جانبه است و برای وقوع آن قصد و رضای یک طرف کافی می‌باشد.
2- مطابق با نظر آقای دکتر کاتوزیان، اعتبار وجود ابراء، معطوف به وجود دین است. این امر بدین معنا می‌باشد که ابراء پیش از بوجود آمدن دین یا پس از سقوط دین، باطل و بلااثر می‌باشد.
3- اگر طلبکاری، طلب خویش را به مدیون ببخشد، این بخشش از اقسام هبه خواهد بود نه ابراء چراکه اثر آن، جابه‌جایی حق می‌باشد نه اسقاط آن.
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران