ماده ۲۳۷-قانون آیین دادرسی کیفری

صدور قرار بازداشت موقت جایز نیست، مگر در مورد جرائم زیر، که دلایل، قرائن و امارات کافی بر توجه اتهام به متهم دلالت کند:

الف- جرائمی که مجازات قانونی آنها سلب حیات، حبس ابد یا قطع عضو و جنایات عمدی علیه تمامیت جسمانی که میزان دیه آنها ثلث دیه کامل یا بیش از آن است.

ب- جرائم تعزیری که درجه چهار و بالاتر است.

پ- جرائم علیه امنیت داخلی و خارجی کشور که مجازات قانونی آنها درجه پنج و بالاتر است.

ت- ایجاد مزاحمت و آزار و اذیت بانوان و اطفال و تظاهر، قدرت‌نمایی و ایجاد مزاحمت برای اشخاص که به وسیله چاقو یا هر نوع اسلحه انجام شود.

ث- سرقت، کلاهبرداری، ارتشاء، اختلاس، خیانت در امانت، جعل یا استفاده از سند مجعول در صورتی که مشمول بند (ب) این ماده نباشد و متهم دارای یک فقره سابقه محکومیت قطعی به ‌علت ارتکاب هر یک از جرائم مذکور باشد.

تبصره- موارد بازداشت موقت الزامی، موضوع قوانین خاص، به جز قوانین ناظر بر جرائم نیروهای مسلح از تاریخ لازم‌‏الاجراء شدن این قانون ملغی است.

تفسیر ماده 237 قانون آیین دادرسی کیفری:

1- ماده 237 قانون آیین دادرسی کیفری حاکی از جواز قرار بازداشت موقت از سوی قانونگذار دارد نه الزامی بودن آن. اما در مواردی که جز با بازداشت متهم نتوان مانع فرار یا مخفی شدن او شد، رعایت شرط تناسب در صدور قرار تامین کیفری، اقتضاء می‌کند که مقام رسیدگی‌کننده ضمن صدور قرار بازداشت موقت، مانع فرار یا مخفی شدن متهم گردد.

2- قرار بازداشت موقت شدیدترین نوع قرار از انواع قرارهای تامین کیفری می‌باشد چراکه با صدور آن، آزادی متهم سلب می‌گردد.

مطلب مرتبط: قرار بازداشت موقت چیست؟ شرایط صدور آن کدام است؟

3- قرار بازداشت موقت با سایر قرارهای تامین کیفری دارای تفاوت‌های ذیل می‌باشد:

نخست آنکه صدور این قرار برخلاف سایر قرارهای تامین کیفری، نیازمند تایید دادستان است.

دوم آنکه قرار بازداشت موقت تنها قرار تامین کیفری است که مقید به مهلت است (وفق ماده 242 قانون آیین دادرسی کیفری) اما سایر قرارهای تامین کیفری مقید به مهلت نمی‌باشند.

سوم آنکه قرار بازداشت موقت در زمره قرارهای قابل اعتراض از سوی متهم می‌باشد اعم از آنکه در دادسرا صادر شود یا در دادگاه (وفق ماده 246 قانون آیین دادرسی کیفری) اما سایر قرارهای تامین کیفری اصولاً قابل اعتراض نمی‌باشند.

چهارم آنکه در قرار بازداشت موقت برخلاف سایر قرارهای تامین کیفری در صورتی که بی‌گناهی متهم ثابت شود و در مورد او قرار منع تعقیب یا حکم برائت صادر شود، وی می‌تواند ظرف شش ماه از تاریخ ابلاغ رای در کمیسیون استانی مطالبه خسارت نماید.

پنجم آنکه قرار بازداشت موقت تنها قرار تامین کیفری است که می‌بایست مستند و مستدل باشد چراکه موارد صدور آن در قانون احصاء شده است.

بیشتر بخوانید: انواع قرارهای تامین و نظارت کیفری مطابق با ماده 217 قانون آیین دادرسی کیفری