فسخ به هر لفظ یا فعلی که دلالت بر آن نماید حاصل می‌شود.
تفسیر ماده 449 قانون مدنی:
1- در اعلام فسخ، مهم اعلام و ابراز اراده است اما ابلاغ به طرف دیگر ضروری نمی‌باشد. نکته دیگر آنکه اراده اعلام‌کننده می‌بایست سالم باشد و اعلام به اکراه، تاثیری ندارد.
2- اعمال فسخ با اعلام اراده صاحب خیار صورت می‌گیرد تحقق آن منوط و مستلزم صدور رای از دادگاه نمی‌باشد بنابراین زمان تحقق فسخ، تاریخ اعلام اراده صاحب حق است نه زمان صدور رای دادگاه چراکه رای دادگاه جنبه اعلامی دارد و رای صادره مستلزم صدور اجرائیه نیز نمی‌باشد مضاف بر آنکه در زمان وقوع اختلاف، مدعی در ابتدا می‌بایست حق فسخ خود را اعمال نموده و بعد از دادگاه، تقاضای صدور حکم مبنی بر تایید فسخ قرارداد (عنوان صحیح‌تر خواسته «تقاضای رسیدگی و صدور حکم مبنی بر احراز قضایی فسخ قرارداد» است.) را نماید نه فسخ قرارداد را.
3- پس از تحقق فسخ، خریدار مکلف است که فوراً مبیع را به فروشنده عودت نماید. نکته دیگر آنکه زمانی که صاحب خیار، حق فسخ خود را اعمال می‌نماید دیگر نمی‌تواند از آن رجوع کند.
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران