(اصلاحی 19-08-1381)- نفقه عبارت است از همه نیازهای متعارف و متناسب با وضعیت زن از قبیل مسکن، البسه، غذا، اثاث منزل و هزینه های درمانی و بهداشتی و خادم در صورت عادت یا احتیاج به واسطه نُقصان یا مرض.
تفسیر ماده 1107 قانون مدنی:
1- موارد ذکر شده در این ماده به صورت تمثیلی بوده، لذا هر چیزی که حسب عرف مورد نیاز زوجه باشد جزء نفقه است.
2- از ماده 1107 قانون مدنی چنین استنباط می‌گردد که ملاک مصادیق و میزان نفقه، وضعیت زن می‌باشد نه وضعیت اقتصادی مرد. لذا در ماده مذکور از عبارت خادم در صورت عادت و وضعیت و احتیاجات زن استفاده شده است. پس اگر زن از خانواده مُتمولی باشد، شوهر ناچاراً باید وسایل زندگی را متناسب با شأن و وضع اجتماعی و خانوادگی زوجه فراهم نماید.
3- گرچه نفقه زوجه یک حق مالی است و در حقوق ایران حق مالی اصولاً قابل اسقاط (در عالم حقوق، از بین بردن حق با یک اراده را اسقاط گویند.) است. اما در خصوص نفقه آینده زوجه که مربوط به نظم عمومی است امکان اسقاط نفقه آینده زوجه وجود ندارد.
4- تهیه اسباب و اثاثیه منزل قانوناً بر عهده زوج است اما در عرف زوجه اسباب و اثاثی بابت جهیزیه به منزل زوج می‌آورد و ممکن است لیست همه را در برگه‌ای بنویسد و از زوج امضاء بگیرد (سیاهه). مطابق با نظر اکثر حقوقدانان، داشتن رسید به تنهایی برای استرداد جهیزیه کافی نیست بلکه زوجه باید ثابت کند این اموال همچنان باقی و در منزل زوج موجود است.
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران