محکومیت قطعی کیفری در جرائم عمدی، پس از اجرای حکم یا شمول مرور زمان، در مدت زمان مقرر در این ماده محکوم را از حقوق اجتماعی به عنوان مجازات تبعی محروم می‌کند:
الف- هفت سال در محکومیت به مجازات‌های سالب حیات و حبس ابد از تاریخ توقف اجرای حکم اصلی
ب- سه سال در محکومیت به قطع عضو، قصاص عضو در صورتی که دیه جنایت وارد شده بیش از نصف دیه مجنی‌علیه باشد، نفی بلد و حبس تا درجه چهار
پ- دو سال در محکومیت به شلاق حدی، قصاص عضو در صورتی که دیه جنایت وارد شده نصف دیه مجنی‌ٌ‌علیه یا کمتر از آن باشد و حبس درجه پنج
تبصره ۱- در غیر موارد فوق، مراتب محکومیت در پیشینه کیفری محکوم درج می‌شود لکن در گواهی‌های صادره از مراجع ذی‌ربط منعکس نمی‌گردد مگر به درخواست مراجع قضایی برای تعیین یا بازنگری در مجازات.
تبصره ۲- در مورد جرائم قابل گذشت در صورتی که پس از صدور حکم قطعی با گذشت شاکی یا مدعی خصوصی، اجرای مجازات موقوف شود اثر تبعی آن نیز رفع می‌شود.
تبصره ۳- در عفو و آزادی مشروط، اثر تبعی محکومیت پس از گذشت مدت‌های فوق از زمان عفو یا اتمام مدت آزادی مشروط رفع می‌شود. محکوم در مدت زمان آزادی مشروط و همچنین در زمان اجرای حکم نیز از حقوق اجتماعی محروم می‌گردد.
تفسیر ماده 25 قانون مجازات اسلامی:
1- مجازات تبعی، مجازاتی است که باعث محرومیت مرتکب از حقوق اجتماعی می‌شود که به تبع مجازات اصلی برای مدت معینی برای محکوم‌علیه تعیین می‌شود و بعد از گذشت این مهلت‌ها، مجدداً حقوق اجتماعی مرتکب به وی بازگردانده خواهد شد.
2- ملاک احتساب مجازات‌های تبعی، مجازات مقرر در دادنامه است (مجازات قضایی) نه مجازات قانونی.
3- مجازات‌های تبعی مختص جرائم عمدی است.
4- مجازات‌های تبعی برخلاف مجازات‌های تکمیلی، قابل تشدید یا تخفیف نمی‌باشند.
مطلب مرتبط: مجازات تبعی چیست؟ ویژگی‌های آن کدام‌اند؟
5- علی‌الاصول تعیین مجازات‌های تبعی جنبه الزامی داشته و نیازی نیست که در دادنامه قید گردند.
6- اگر مرتکب جرم دارای چند فقره سابقه محکومیت قطعی باشد، ملاک برای محاسبه مجازات تبعی، محکومیت شدیدتر می‌باشد و این مدت‌ها با یکدیگر جمع نخواهند شد.
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران