تفاوت های میان قرارهای منع و موقوفی تعقیب کدام اند؟
تفاوت های میان قرارهای منع و موقوفی تعقیب
در زمان طرح شکایت کیفری و ارجاع پرونده به دادسرای محل وقوع جرم، با بررسی دادیار یا بازپرس شعبه مربوطه و استماع اظهارات طرفین و هم چنین بررسی مدارک موجود در پرونده، اگر عمل ارتکابی جرم باشد و ادله کافی نیز جهت انتساب جرم به متهم وجود داشته باشد، قرار جلب به دادرسی صادر می گردد اما اگر عمل ارتکابی، جرم نباشد و یا اینکه ادله کافی جهت انتساب جرم به متهم وجود نداشته باشد، دادیار یا بازپرس پرونده، قرار منع تعقیب صادر می نماید. اما در صورت فوت متهم یا محکومٌ‌علیه، گذشت شاکی یا مدعی خصوصی در جرائم قابل گذشت، شمول عفو، نسخ مجازات قانونی، شمول مرور زمان در موارد پیش‌بینی شده در قانون، توبه متهم در موارد پیش‌بینی شده در قانون و یا وجود اعتبار امر مختوم وفق ماده ۱۳ قانون آیین دادرسی کیفری، قرار موقوفی تعقیب صادر می گردد. در مقاله حاضر سعی می گردد به تفصیل در خصوص تفاوت های میان قرارهای منع و موقوفی تعقیب پرداخته شود.
مطلب مرتبط: قرار منع تعقیب چیست و چگونه صادر می شود؟
تفاوت های میان قرارهای منع و موقوفی تعقیب
۱) صدور قرار منع تعقیب به منزله اظهارنظر ماهوی در مورد شکایت مطروحه می باشد اما صدور قرار موقوفی تعقیب، یک اظهارنظر شکلی است چراکه در این قرار، در مورد مجرم بودن یا نبودن متهم صحبتی نمی شود بلکه بنا به دلایلی اعم از فوت متهم و ... این قرار صادر می گردد.
۲) قرار منع تعقیب بعنوان یک اظهارنظر ماهوی از جهات رد دادرس می باشد اما قرار موقوفی تعقیب از جهات رد دادرس نیست.
۳) قرار موقوفی تعقیب مطلقاً از اعتبار امر مختومه برخوردار است اما قرار منع تعقیب فاقد اعتبار امر مختومه است و در صورتی که به جهت فقدان دلایل کافی صادر شود، اگر شاکی، دلیل جدید کشف نماید، وفق ماده 278 قانون آیین دادرسی کیفری، می تواند یک مرتبه دیگر پرونده را مجدداً به جریان اندازد ناگفته نماند که اگر قرار منع تعقیب به جهت جرم نبودن عمل صادر شود، دارای اعتبار امر مختومه خواهد بود و اگر بعد از صدور این قرار، آن رفتار جرم شناخته شود امکان تعقیب متهم مطابق با قانون لاحق وجود نخواهد داشت.
۴) این دو قرار هر دو قابل اعتراض اند تفاوتی نمی نماید که از سوی دادسرا صادر شده باشند یا از سوی دادگاه، اما قرار منع تعقیب صرفاً از سوی شاکی قابل اعتراض است اما قرار موقوفی تعقیبی که از سوی دادگاه در جرائم موضوع ماده ۳۰۲ قانون آیین دادرسی کیفری، صادر شده است علاوه بر شاکی از سوی دادستان نیز قابل اعتراض می باشد. ماده ۳۹۰ قانون آیین دادرسی کیفری بیان نموده است:
«قرار عدم صلاحیت از طرف دادستان و قرارهای مذکور در بند (پ) ماده قبل از طرف دادستان و شاکی یا مدعی خصوصی قابل تجدیدنظر است. در صورت نقض این قرار، پرونده برای طرح مجدد در جلسه مقدماتی و انجام سایر وظایف به دادگاه کیفری یک اعاده می‌شود.»
امیدواریم مطالب برای شما مفید بوده باشد. لطفا مطالب را با دوستان خود به اشتراک بگذارید و با امتیاز دادن به مطالب، ما را در جهت بهبود و تولید هر چه بیشتر مطالب یاری فرمایید. همچنین می توانید نظرات یا سوالات خود را در بخش دیدگاه ها مطرح نمایید در اسرع وقت به سوالات شما پاسخ داده خواهد شد.
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران
ابراهیم‌زرین‌حور
میلاد خرقانی
محسن مرادی
سید محمد حسین موسوی
علی اسماعیلی